We
gaan nog steeds met een groepje vrijwilligers iedere dinsdagochtend
wandelen met bewoners van de meerzorg. De laatste weken hebben we zelfs
besloten om op de donderdagochtend ook met een paar 'gewone' bewoners
eropuit te gaan met de rolstoel. We hebben een vrij vaste groep
afhankelijk van het aantal vrijwilligers dat mee kan. Omdat het zo gezellig is
hebben we nu ook mensen die met hun eigen moeder al liepen en die zich
bij ons aansluiten. Ons record is bijna tien rolstoelen met duwers en
twee zelfstandig lopenden.
Eén van de losse lopers is mijn goede vriend
Marco, ik heb al eerder over hem verteld. Marco is de goedheid zelve, en de laatste tijd is hij iedere keer heel druk met het verzamelen van zwerfvuil. Hij verzamelt alles met blote handen. Op een gegeven moment nemen we plastic zakken en zelfs ook plastic handschoentjes voor hem mee. Hij is er maar druk mee.
Twee weken terug zeg ik tegen hem: 'Laat de zak maar thuis, vandaag heb je een vrije dag.'
Hij kijkt me nadenkend aan en lacht: 'Ja, vandaag heb ik een vrije dag.'
De hele weg loopt hij ontspannen mee. Hij kijkt wel bedenkelijk bij lege blikjes, stukjes plastic en ander vuil, maar zegt dan: 'Vandaag heb ik een vrije dag, hè.' Zo gaat het nu de laatste drie keren. Wanneer we vertrekken kijkt Marco me tevreden aan en zegt; 'Vandaag heb ik een vrije dag!'
Het lijkt bijna of er een last van zijn schouders is gevallen, zo blij is hij met zijn vrije dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten