Het is even stil, het is -pas-op-de-plaats- in mij. Overwegingen; hoe wil ik verder? Wat vind ik belangrijk?
Een tijd geleden alweer ben ik in een nieuw (voor mij) tehuis begonnen als rolstoelwandelaar, en dat bevalt me heel goed. Het is een fijn tehuis, kleinschalig, specifieke doelgroep. Een leuke groep bewoners die meestal meegaat, en vooral de medewandel-vrijwilligers zijn prettig en de vrijwilligerscoördinatrice is zeer betrokken.
Daar gaat het toch niet om?
Jawel, dat is ook belangrijk. Ik wil als vrijwilliger goed worden behandeld... Prettig kunnen werken. Soms schiet dat er bij in. Deels begrijpelijk, de werkdruk in de zorg is heel hoog, en dan ook nog rekening houden met vrijwilligers, poe hee. Maar toch! Als vrijwilliger lever ik liefde-werk, werk van het hart. Er staat geen financiële waardering tegenover.
Wat mijn motivatie is? Deels ben ik vrijwilliger omdat het zo nodig is, zoveel mensen kunnen een klein beetje extra aandacht heel goed gebruiken. En deels is het voor mijzelf. Ik wil er blij van worden, nou ja, blij, ik wil er voldoening uit halen. Is dat erg, dat eigenbelang meetelt? Ik denk het niet.


Opeens besluit ik verder te kijken. Misschien kan ik als vrijwilliger ergens in de buurt met deze Tovertafel werken...
Wordt vervolgd