Zomaar een bezoekje

Jeetje, wat is het toch apart, zo'n ochtend op bezoek.

Wanneer ik aankom zit mevrouw voor de televisie. Helemaal erin gezogen. Ik weet niet wat ik zal doen. Gelukkig is een van de medewerkers er en hij loopt met me mee. Terwijl hij een kopje koffie voor haar neerzet draait hij de rolstoel om en in één gebaar zet hij de tv uit. Wat slim, denk ik.

Daarna gaat het vanzelf.

Ze vraagt of ik alleen ben en ik zeg dat ik getrouwd ben en twee grote kinderen heb. Ze vertelt dat ze verschillende miskramen heeft gehad. 

           'We hebben het wel geprobeerd maar het ging steeds mis, maar daar wen je wel aan.'

Ik vertelde haar dat ik ook vier miskramen heb gehad. Nou, dat vind ze wel heftig. Ik ook trouwens, wanneer ik het mezelf hoor zeggen.  Ik vraag of zij getrouwd is.

‘Ja,’ zegt ze,’of eigenlijk ben ik weduwe. Van Dirk B.’

 Ze lacht.

‘Echt een Hollandse naam hè.’

We lachen allebei. Ik vertel haar de naam van mijn man: Ebrima B.

            ‘Niet zo Hollands hè.’

Ik leg uit dat hij uit Afrika komt.

Ze kijkt naar een foto van mijn oudste zoon en ze moet lachen. Ze plukt aan haar wang en boven op haar hoofd.

            ‘Hij heeft overal haar en hij lacht niet.’

Een beetje stout zegt ze:

            ‘Hij lijkt wel een boef.’

Natuurlijk neem ik het als moeder voor hem op en vertel dat hij juist helemaal geen boef is en dat hij onderzoek doet naar hoe muziek mensen kan genezen. Ze reageert verbazend helder.

            ‘Daar kan ik me wel wat bij voorstellen. Muziek is heel goed voor je.’

We hebben het nog even over geluidsgolven en cellen van mensen en dat vind ze heel interessant.

            ‘Ja, daar zijn ze de laatste tijd wel meer mee bezig.’

Ze heeft vandaag ongelooflijk heldere momenten.

Daarna draai ik stukjes van  De Jantjes, Het meisje met de blauwe hoed etc. op een meegenomen DVD-spelertje. Ze geniet, ze zingt mee en ze klapt in haar handen.

            ‘Zingen is wel moeilijk,’ zegt ze.

            ‘Ach, eigenlijk alleen als je probeert om mooi te zingen.’

Ze kijkt me aan en beaamt wat ik zeg. Daarna zegt ze dat zingen, net als tekenen uit je hart moet komen en dat het dan altijd goed is. Ik sta opnieuw versteld van haar helderheid op dit moment.

            ‘Ik heb goed kunnen ontspannen,’ zegt ze tenslotte tevreden. 

We gaan liefdevol uit elkaar. 

Tot volgende week.